"Jak najdalej stąd" Andrea Portes

Wiele razy przytłoczeni zbyt dużą ilością problemów, zastanawiamy się jakby to było, gdybyśmy zdecydowali się na przełomowy krok i uciekli od dotychczasowego życia. Zatrzasnęli za sobą drzwi i wyjechali jak najdalej od domu. Zapominając o przykrościach, rozterkach i problemach. Ale skąd możemy wiedzieć, co czeka nas po drugiej stronie drzwi? I choć może nam się wydawać, że świat stoi przed nami otworem, nie zapominajmy, że tak naprawdę wyruszamy w nieznane.

Luli ma trzynaście lat, a już zdążyła poznać gorzki smak życia. Jej rodzice są alkoholikami i nie specjalnie przejmują się córką. Dziewczyna ma dość ciągłych awantur i pijackich schadzek, dlatego pewnego dnia decyduje się wziąć sprawy w swoje ręce. Pakuje plecak, zabiera pistolet i ucieka z domu. Ma nadzieję, że uda się jej dotrzeć do Las Vegas, by tam znaleźć bogatego sponsora i w końcu ułożyć sobie życie. Nie wie jednak, że bardzo szybko będzie musiała zrezygnować ze swoich planów i marzeń. Na swojej drodze spotka ludzi, którzy wprowadzą ją do świata narkomanów, złodziei i prostytutek, a ona sama szybko będzie musiała pogodzić się z brutalną rzeczywistością i światem, dużo gorszym niż ten, od którego uciekła.

Andrea Portes w swojej książce przybliża nam problemy nastolatków, wychowujących się w patologicznych rodzinach. Wydarzenia opisuje z perspektywy trzynastoletniej Luli, posługując się prostym i dość specyficznym językiem. Ciężko było mi się wgryźć w lekturę, a zbyt długie opisy wydarzeń i przemyśleń dziewczyny w pewnym momencie zaczęły mnie nudzić. Również akcja książki płynie dość wolnym rytmem, co dodatkowo potęgowało znużenie. Sama Luli jest dość irytującą osobą, a jej pewność siebie i wojowniczość działały mi na nerwy. Być może z powodu przykrych doświadczeń życiowych autorka postanowiła tak ukazać swoją bohaterkę, jednak jak dla mnie była po prostu nijaka. Nie zmienia to faktu że przeżyła wiele, jednak powinna wiedzieć, że wchodzenie obcym facetom do samochodu nie wróży nic dobrego. Przez swoją lekkomyślność i naiwność wpakowała się w poważne tarapaty i przekonała się jak brutalne jest życie.

„Są takie rzeczy, które się po prostu wie, jak wtedy, gdy zachodzi słońce i staje się oczywiste, ż tego wieczoru wydarzy się coś nowego. Można nie wiedzieć, co to będzie, i może się okazać, że to nic ważnego, ale coś wisi w powietrzu albo zbliżająca się noc zapowiada, że tym razem się na to zdecydujesz.” *str.40

Luli tak naprawdę jest jeszcze dzieckiem, choć poprzez swoje doświadczenia życiowe, już dawno przestała patrzeć przez różowe okulary. Rodzice zbyt zajęci sobą i piciem alkoholu, nie poświęcają jej wystarczająco dużo czasu i uwagi, a dziewczyna tak naprawdę odkąd pamięta musiała radzić sobie sama. Pomysł z ucieczką wydaje się idealnym wyjściem z sytuacji, zwłaszcza że tak naprawdę nie wiele może stracić, a rodzice pewnie i tak nie prędko zauważą jej zniknięcie. Liczy na to, że w wielkim świecie odnajdzie szczęście i ludzi którzy nadadzą jej życiu sens. Nie może przypuszczać, że wpadnie z deszczu pod rynnę, a osoby które spotka na swojej drodze pokażą jej świat o jakim do tej pory nie miała pojęcia. Co ją spotka podczas tej podróży w nieznane? Czy pożałuje swojej decyzji? Czy w końcu odnajdzie to czego szuka?

Zdaję sobie sprawę, że książka znajdzie wielu zwolenników, jednak ja czuję się trochę rozczarowana. W książce zabrakło mi przede wszystkim emocji i napięcia, którego zwykle oczekuję po tego typu powieściach. Akcja od samego początku jest dość monotonna i właściwie przyspiesza dopiero pod koniec książki. Nie potrafię również jednoznacznie określić bohaterów, bo od samego początku żaden z nich nie wzbudził mojej sympatii. „Jak najdalej stąd” to debiut i być może stąd biorą się te wszystkie niedociągnięcia. Jednak jest pewien pozytywny aspekt całej powieści. Autorka potrafi zaciekawić czytelnika i choć w niektórych momentach poczujemy znużenie, to i tak będziemy brnąć do końca, żeby przekonać się co spotka główną bohaterkę i jaki będzie finał tej historii.

„Jak najdalej stąd” to książka która ma na celu pokazać nam przede wszystkim, jak ważne jest okazywanie miłości swoim dzieciom. Stworzenie dla nich bezpiecznego domu, w którym będą czuły się potrzebne i kochane. Uświadamianie im codziennie jak ogromną mają wartość i jak wiele są w stanie osiągnąć. To opowieść o poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi, o dojrzewaniu i wkraczaniu w dorosłość. I choć nie jest perfekcyjnie napisana, można z niej wyciągnąć cenne i ważne lekcje. Nie polecam, nie odradzam, wybór zostawiam Wam.

Autor: Andrea Portes

Tytuł: Jak najdalej stąd

Tytuł oryginału: Hick

Wydawnictwo: HarperCollins

Data wydania: 13 stycznia 2016

Liczba stron: 240

Gatunek: literatura młodzieżowa

MOJA OCENA: 6/10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu HarperCollins