"Moje śliczne" Karin Slaughter

Ludzie, codziennie, wkładają wiele masek. Czasem wydaje nam się że znamy kogoś na wylot, jednak wystarczy jedna chwila, by przekonać się, że przez długi czas żyliśmy w kłamstwie i błędzie. Odkrycie prawdy może okazać się niezwykle trudne i bolesne, a czasem bardzo ryzykowne i niebezpieczne. Jednak, żeby w końcu móc zaznać spokoju, trzeba zmierzyć się z przeszłością i spróbować się z nią pogodzić.

Przed laty, dziewiętnastoletnia Julia znika bez śladu. Nikt nie wie, co się z nią stało i czy w ogóle żyje. Rodzina dziewczyny nie jest w stanie pozbierać się po tragedii jaka ich spotkała. Rodzice się rozwodzą, jednak ojciec wciąż wierzy że Julia wróci do domu i szuka śladów, które mogłyby przybliżyć go do rozwiązania zagadki zniknięcia córki. W końcu popełnia samobójstwo, a dwie siostry, Claire i Lydia, zrywają ze sobą kontakt. Cała rodzina wciąż boryka się z przykrymi wspomnieniami i doświadczeniami, jednak po latach ich drogi znowu się łączą. Po tym jak Paul, mąż Claire, zostaje brutalnie zamordowany, kobieta odkrywa w jego komputerze przerażające nagrania, na których nieznany mężczyzna gwałci i morduje młode kobiety. Claire jest wstrząśnięta makabrycznym znaleziskiem i próbuje dowiedzieć się, co jej mąż miał z tym wspólnego i dlaczego oglądał te okropne filmy. Kim był Paul? Psychopatą czy kochającym mężem? Siostry Claire i Lydia, po latach milczenia, w końcu się spotykają i razem rozpoczynają prywatne śledztwo. Stawka jest bardzo wysoka, a odkrycie prawdy okaże się niezwykle trudne i niebezpieczne, zwłaszcza że komuś bardzo zależy, by nigdy nie wyszła na jaw.

„Ludzie nie zmieniają swojej istoty trzonu swojej osobowości. Przez całe życie kierują się podobnymi wartościami. Ich niepowtarzalny sposób bycia, postrzeganie świata, czy poglądy polityczne są raczej stałe.” *str.113

Książka Karin Slaugther, to historia, która od samego początku mrozi krew w żyłach. Dawno nie czytałam tak dobrego i mocnego thrillera psychologicznego. Autorka już na wstępie wrzuca nas w wir wydarzeń i do samego końca trzyma w napięciu. Całość przedstawiona jest w bardzo realistyczny sposób, a wydarzenia opisane w książce szokują, wywołują wzburzenie i strach. Kreacja postaci prezentuje się znakomicie. Autorka w świetny sposób ukazała nam portrety psychologiczne swoich bohaterów. Widać wyraźnie, że zniknięcie Julii znacząco odbiło się na całej rodzinie i ich relacjach. Każde z nich na swój sposób radzi sobie z tragedią, jednak świadomość tego, że Julia nie została odnaleziona i tak naprawdę nie wiadomo co ją spotkało, sprawia że, nie potrafią pogodzić się z przeszłością.

Po zamknięciu śledztwa przez policję, ojciec na własną rękę szuka śladów, mając nadzieję że choć trochę przybliży się do odkrycia prawdy. Matka, mając dość życia w bólu i ciągłego dążenia do prawdy przez męża, decyduje się na rozwód. Sama nie potrafi pogodzić się ze zniknięciem Julii, jednak ciągłe rozdrapywanie ran, staje się coraz bardziej nieznośne i bolesne. Gdy ojciec popełnia samobójstwo, rodzina znów musi zmierzyć się z cierpieniem i stratą. Claire i Lydia, starają się poukładać swoje życie. Nie utrzymują ze sobą kontaktu, a Lydia wciąż żywi urazę do siostry, po tym jak ta odrzuciła ją, gdy Lydia oskarżyła jej męża Paula o próbę gwałtu. Nikt jej nie uwierzył, dlatego Lydia zdecydowała, że najlepszym sposobem będzie odcięcie się od rodziny.

Jednak bolesne wspomnienia nie pozwolą o sobie zapomnieć. Demony przeszłości powrócą i nie dadzą im spokoju. Drogi dwóch sióstr znowu się krzyżują, po tragicznej śmierci Paula. To co Claire odkrywa w komputerze męża, całkowicie wywraca jej życie do góry nogami. Razem z Lydią próbuje rozwikłać zagadkę i dowiedzieć się, kim tak naprawdę był Paul. Nie zdają sobie sprawy, że tak naprawdę igrają z ogniem. Wplątują się w niebezpieczną grę, która okazuje się bolesną wędrówką w przeszłość. Co odkryją? Jakie sekrety  miał Paul? I co tak naprawdę stało się z Julią? Jest ktoś, kto nie pozwoli im odkryć prawdy i zrobi wszystko by nigdy nie ujrzała światła dziennego.

„Nie ma czegoś takiego jak przypadek. Jest tylko coś, co nazywa się prawem liczb. Im większa liczba osób, tym większe prawdopodobieństwo, że zdarzy się jakieś przestępstwo.” *str.131

„Są rzeczy, których nie można zapomnieć.” *str.150

„Moje śliczne” to książka wstrząsająca i niezwykle poruszająca. Autorka w genialny sposób ukazuje przestępczy świat i przemoc w stosunku do kobiet. To brutalny i makabryczny obraz, który szokuje i wręcz poraża. Karin Slaughter właśnie na ten problem stara się zwrócić uwagę i bardzo wyraźnie widać to po jej najnowszej książce. „Moje śliczne” to perfekcyjny i choć bardzo krwawy i brutalny, to jednak realny obraz przemocy, której ofiarą każdego dnia padają tysiące kobiet na świecie. Gwałcone, bite, dręczone i katowane na śmierć, w samotności i w bólu, zdane na łaskę swojego oprawcy i kata. To straszne i wręcz niewyobrażalne, głęboko porusza duszę i wstrząsa każdą komórką ciała.

Książka Karin Slaughter jest idealna w każdym szczególe. Jestem nią po prostu zachwycona. Wprowadziła mnie w istny stan osłupienia, dała mi tak potężnego kopniaka, że po prostu nie potrafiłam się pozbierać. „Moje śliczne” to książka niezwykle brutalna, która wiele razy wywołała we mnie wzburzenie, a nawet obrzydzenie, jednak emocje, które mi towarzyszyły podczas lektury, były po prostu niesamowite! Wbiła mnie w fotel, powaliła na podłogę i rozerwała moją duszę na milion kawałków. To niezwykle mocna i wstrząsająca książka, którą na pewno nie można zaliczyć do łatwych lektur, jednak jestem pewna że wielu z was, gdy już zacznie ją czytać, to przepadnie. „Moje śliczne” to istny majstersztyk! Prawdziwa bomba emocji, silna dawka adrenaliny i wrażeń, które działają jak tornado – wciągają w wir wydarzeń i nie dają o sobie zapomnieć.

Autor: Karin Slaughter

Tytuł: Moje śliczne

Tytuł oryginału: Pretty Girls

Wydawnictwo: HarperCollins

Data wydania: 7 października 2015

Liczba stron: 480

Gatunek: thriller psychologiczny

MOJA OCENA: 9/10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu HarperCollins