"Upalne lato Gabrieli" Katarzyna Zyskowska-Ignaciak

Wydawnictwo: MG

Cykl: Upalne lato (tom 3)

Data wydania: 30 kwietnia 2015

Liczba stron: 272

Każdy z nas popełnia błędy. W końcu jesteśmy tylko ludźmi i przez całe życie się uczymy, nawet, a może przede wszystkim, na błędach. Nie znaczy to, że jeden błąd, musi przekreślić wszystko. Tylko od nas zależy, czy będziemy nosić w sobie urazę, czy postaramy się o tym zapomnieć i zrozumieć dlaczego stało się tak, a nie inaczej. Krzywd wyrządzonych w przeszłości, nie da się tak łatwo zapomnieć. Jednak, można spróbować wybaczyć...

Gabriela Kern to znana i ceniona pisarka. Od rozwodu mieszka na wsi, ma wspaniałego syna, którego kocha ponad wszystko. Jednak jej życie nigdy nie było łatwe. Jako dziecko wychowywała się bez matki, która po dość poważnym wypadku wyjechała do Francji i tam osiadła na stałe. Wychowywała ją opiekunka i ojciec. To z nimi Gabriela wiąże najlepsze wspomnienia z dzieciństwa. Już jako dorosła kobieta, po śmierci ojca, ucieka z Warszawy i zamieszkuje na Mazurach. Tam oddaje się pisaniu najnowszej powieści, do której skłoniły ją dość kontrowersyjne dokumenty, które znalazła w rzeczach ojca. Mają one związek z jego przeszłością, która jak się okazuje wcale nie była taka, jak się Gabrieli zdawało. Dodatkowo wszystko się komplikuje, gdy pewnego dnia odbiera telefon z Francji z informacją, że jej matka, Kalina, umiera i przed śmiercią chciałaby się z nią zobaczyć. Gabriela będzie musiała zmierzyć się ze swoją przeszłością i spróbować rozwiązać rodzinne tajemnice. 

"Upalne lato" to seria opisująca losy trzech pokoleń kobiet. Gabriela jest bohaterką trzeciej części, osadzonej w czasach współczesnych. Jest to również moje pierwsze spotkanie z cyklem, jak również z twórczością autorki. I muszę przyznać że jak na początek, dość udane. Książkę czytało mi się naprawdę dobrze i szybko, a historia Gabrieli bardzo mnie zaciekawiła. Autorka pisze niezwykle lekko, co sprawia że nie sposób oderwać się od książki. 

"(…) należy żyć według własnych zasad. Przede wszystkim dla siebie, bo nikt inny nie przeżyje życia za nas. Należy czerpać z niego pełnymi garściami i być dla siebie dobrym." *str. 113

Bohaterowie są dopracowani i niezwykle realni, dzięki czemu historia tchnie autentycznością. Główna bohaterka na początku trochę mnie denerwowała, a zwłaszcza jej upór i pasywność. Jednak im dalej czytałam, tym bardziej przyzwyczajałam się do stylu bycia Gabrieli i nawet udało mi się ją trochę polubić. Nie ma się co dziwić że, autorka przedstawiła Gabrielę, w taki, a nie inny sposób. Kobieta od dzieciństwa nie miała lekko. Już sam fakt, wychowywania się bez matki stanowił dość poważny problem, co miało znaczący wpływ na jej dalsze życie. Opiekunka, ani ojciec, nie byli w stanie zastąpić jej matki, której mała Gabriela tak bardzo potrzebowała. Jako dziecko wciąż żyła nadzieją, że któregoś dnia matka wróci do domu i znów będą mogli być kochającą się rodziną. Jednak z upływem lat, zaczęła sobie uświadamiać, że szanse na powrót Kaliny są znikome. Powoli zaczął się w niej rodzić bunt i nienawiść, za to że została porzucona przez kobietę którą tak bardzo kochała. 

Jako dorosła kobieta, dalej żywi w sobie nienawiść do matki, a telefon z Francji, całkowicie wyprowadza ją z równowagi. Gabriela nosi w sercu ogromny żal i gniew, co sprawia że nie potrafi wybaczyć matce krzywd jakie jej wyrządziła. Porzucenie, ucieczka z Polski, a do tego zdrada. Jak uporać się z tym wszystkim? Jak sobie to poukładać? I w końcu jak wybaczyć? Nie jest to łatwe, zwłaszcza gdy doświadczyło się w przeszłości tyle zła ze strony bliskich. Gabriela będzie musiała spróbować zrozumieć postępowanie matki, a także rozwikłać tajemnice swojego ojca.

Katarzyna Zyskowska-Ignaciak pięknie opisuje emocje i uczucia targające bohaterami. Ich losy są zagmatwane i czasem ciężko połapać się w tych zawiłych relacjach. Wszystko ma początek w czasach Marianny, babki Gabrieli, która dała początek tej historii. Dopiero pod koniec dowiadujemy się co było przyczyną konfliktu między Kaliną, a Gabrielą. Otrzymujemy dokładny obraz sytuacji, który zaskakuje i sprawia że patrzymy zupełnie pod innym kontem na obie kobiety i ich historię. 

"(…) bywają sytuacje, które należy przeżyć, żeby móc się do nich ustosunkować." *str. 136 

"Upalne lato Gabrieli" to świetnie napisana powieść pokazująca trudne relacje matki z córką. Opowiadająca o krzywdach i utraconych marzeniach, o poszukiwaniu bliskości i miłości. Ale przede wszystkim o odzyskiwaniu zaufania, o poszukiwaniu prawdy i sztuce wybaczania. To bardzo piękna i ujmująca historia, której tło stanowią malownicze i zapierające dech w piersiach opisy prowincji, co sprawia że aż chciałoby się tam być i zatopić w tych niesamowitych krajobrazach. 

Katarzyna Zyskowska-Ignaciak stworzyła niebanalną historię, która porusza i zmusza do refleksji. Choć zaczęłam od trzeciej części, jestem pewna że sięgnę po dwa pierwsze tomy. To historia, która skrywa głębsze dno, a ja bardzo chciałabym je poznać i dowiedzieć się co spotkało Mariannę i Kalinę. Was zachęcam do zapoznania się z tą wyjątkową serią i przekonania się na własnej skórze co skrywa upalne lato.

*Książka bierze udział w wyzwaniach: 52 książki, Czytam Opasłe Tomiska, Polacy nie gęsi, czyli czytajmy polską literaturę!

MOJA OCENA:

7 / 10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję

Wydawnictwu MG