"Słowa pamięci' Rowan Coleman

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Seria: Kobiety to czytają!

Tytuł oryginału: The Memory Book

Data wydania: 9 czerwca 2015

Liczba stron: 400

Gdy wspomnienia zaczynają przeciekać przez palce, gdy każda chwila zdaje się być ulotna jak motyl, a każda, nawet najprostsza czynność sprawia trudność, to znak że dzieje się coś złego. Coś, przed czym nie ma ucieczki, coś, co całkowicie wywróci Twoje życie i sprawi, że już nigdy nie będzie takie samo. 

Claire choruje na Alzheimera. Kobieta z dnia na dzień, gubi coraz więcej wspomnień ze swojego życia, zaczyna zapominać daty urodzeń swoich dzieci, imiona najbliższych, a nawet podstawowe słowa. Zwykłe codzienne czynności zaczynają sprawiać jej coraz większą trudność, a oddalenie się od miejsca zamieszkania o parę kroków to niebywały kłopot, zwłaszcza że po chwili Claire zapomina gdzie znajdował się jej dom. Kobieta zaczyna spisywać swoje wspomnienia w Księdze Pamięci, która ma pomóc jej ocalić przeszłość. Cała rodzina odczuwa skutki choroby Claire. Matka kobiety, wprowadza się do nich na stałe, by móc zaopiekować się córką. Greg, mąż Claire, odczuwa to ze zdwojona siłą, zwłaszcza że to w niego najbardziej uderza choroba żony. Jednak pamięć o tym że Claire kiedyś kochała go ponad życie, pozwala mu przetrwać ten trudny okres. Dodatkowo, kobieta musi wyznać swojej nastoletniej córce Caitlin, prawdę o jej biologicznym ojcu. Jednak musi się spieszyć, bo czas biegnie nieubłaganie, a choroba zaczyna postępować coraz bardziej.

"Rzeczywistość nie zawsze bywa istotna, prawda? Wystarczy, że coś wydaje się prawdziwe, reszta jest nieważna."

"Słowa pamięci" to najnowsza książka w klubie „Kobiety to czytają!”. Kolejna książka opowiadająca o walce z chorobą i trudach jakie sią z nią wiążą. Rowan Coleman opowiada o chorobie Alzheimera. Przybliża schematy jej działania, a także to, jak choroba wpływa na osobę nią dotkniętą, oraz na bliskich chorego. Jest to bardzo poruszający obraz, zwłaszcza gdy przyglądniemy się głównej bohaterce książki "Słowa pamięci". Claire jest stosunkowo osobą młodą, w końcu jest dopiero po czterdziestce. Choroba spada na nią nagle i całkowicie ją paraliżuje. Kobieta ma świadomość, że czeka ją nieuniknione, ale i tak czuje się przytłoczona. Na początku stara się sama stawić czoło chorobie, nie chce pomocy innych, twierdząc że da sobie radę. Ale gdy najprostsze czynności zaczynają sprawiać jej trudność, zaczyna doceniać pomoc matki, oraz najbliższych. Matka Claire, Ruth, z wielkim zaangażowaniem i oddaniem, opiekuje się córką. Przymyka oko na pewne zachowania córki, wiedząc że są one skutkiem choroby. Znosi jej kaprysy, wybuchy i zmienne nastroje. Nie jest to dla niej proste, zwłaszcza że nie pierwszy raz ma styczność z Alzheimerem. W przeszłości opiekowała się swoim mężem, który również borykał się z tą chorobą. Ruth z wielkim bólem patrzy na swoją córkę, która coraz bardziej stacza się w odmęty Alzheimera, lecz pomimo to, stara się być silna i okazać jej jak największe wsparcie.

Rowan Coleman pięknie opisuje emocje i uczucia targające bohaterami, jak również ich wzajemne relacje. Główną istotną tej książki, nie jest w gruncie rzeczy Alzheimer, ale właśnie rodzina i miłość. To rodzina daje nam wsparcie i siłę w trudnych chwilach, na nich możemy się oprzeć, gdy już sami nie dajemy rady, gdy życie daje nam w kość i przytłacza. Kochająca się rodzina to bogactwo i właśnie w tej książce możemy to dostrzec, bo autorka bardzo wyraźnie zarysowuje więź między bliskimi. Przyglądając się Claire i jej dorastającej córce, Caitlin, widzimy to wyraźnie. Kobieta pomimo swojej choroby, stara się okazać córce wsparcie i pomóc jej odnaleźć się w nowej sytuacji w której ta się znalazła. Pomimo popełnionych błędów, okazuje jej zrozumienie, zwłaszcza że sama w przeszłości musiała ponosić konsekwencje swoich czynów.

Istotną kwestią, której nie można pominąć, jest również uczucie między małżonkami, a w tym przypadku, między Claire i Gregiem. Autorka duży nacisk kładzie na siłę uczucia jakie ich ze sobą wiąże. Greg pomimo choroby żony, okazał jej ogromne zrozumienie i wsparcie. Chociaż wielokrotnie sprawiała mu ból i przykrość, ten trwał przy niej i na każdym kroku starał się okazać jej miłość. Robił to w sposób delikatny i taktowny, tym samym wykazując się ogromną wrażliwością i oddaniem. Jestem oczarowana tym, jak pięknie i subtelnie autorka opisała ich relacje. To bardzo wzruszający i ściskający za serce portret prawdziwej miłości.

"Sądzę, że właśnie miłość jest ważna. Przypomina nas innym, trwa bez końca, zostaje po naszej śmierci. Prawdziwe uczucie jest bardziej rzeczywiste niż ciało, silniejsze niż wszystko, co może mu zaszkodzić."

"Słowa pamięci" to piękna i bardzo emocjonująca historia. Porusza serce i duszę, wywołuje całą lawinę wrażeń i uczuć, sprawia że zatrzymujemy się na chwilę by pomyśleć. Zakończenie książki, tylko dopełnia jej całości i jak dla mnie, jest wręcz idealne. Zaskoczyło mnie i sprawiło, że nie mogłam powstrzymać potoku łez i myśli. Właściwie, od samego początku nie mogłam wyjść z podziwu dla tej historii, a finał, tylko utwierdził mnie w przekonaniu, że jest to wyjątkowa książka.

"Słowa pamięci" to mistrzowsko napisana opowieść o różnych rodzajach miłości. Poruszająca ważne kwestie, takie jak wzajemne wsparcie i oddanie. Historia opowiadająca o relacjach międzyludzkich, ale i więzi jaka może ich ze sobą łączyć. To prawdziwy i bardzo bolesny obraz choroby, jaką jest Alzheimer. "Słowa pamięci" Rowan Coleman to wyjątkowa i niezwykła książka, która daje nadzieję i wiarę. Roznieca w sercu iskierkę, która lśni niezwykłym blaskiem. Nie wahajcie się ani chwili i koniecznie przeczytajcie tą wspaniałą książkę!

*Książka bierze udział w wyzwaniach: 52 książki, Czytam Opasłe Tomiska, Okładkowe Love

 

MOJA OCENA: 
10 / 10 

Za możliwość przeczytania książki dziękuję
Wydawnictwu Prószyński i S-ka