"Kiedy cię poznałam" Cecelia Ahern [PREMIEROWO]

Wydawnictwo: Akurat

Tytuł oryginału: The Year I Met You

Data wydania: 6 maja 2015

Liczba stron: 416

„Kiedy cię poznałam” to druga książka autorki którą miałam okazję przeczytać. Po lekturze „Love, Rosie” która mnie oczarowała, spodziewałam się że i ta pozycja wywrze na mnie ogromne wrażenie. Czy tak się stało? Przekonajcie się... 

Jasmine uwielbia swoją pracę i gdy dowiaduje się że zostaje z niej zwolniona, nie może się pozbierać. Otrzymuje roczny urlop ogrodniczy, który ma na calu powstrzymać ją przed zatrudnieniem się w konkurencyjnej firmie. Kobieta jest zrozpaczona, dotychczas całe jej życie obracało się wokół pracy i siostry dotkniętej zespołem Downa. Zdaje sobie sprawę że dzięki temu iż uzyskała tak dużo wolnego czasu, będzie mogła spędzać więcej czasu z Heather. Jednak miłość do siostry to za mało, za wszelką cenę stara się zatem znaleźć coś co pozwoli nadać sens jej życiu. Podczas bezsennych nocy podgląda sąsiada z naprzeciwka, Matta, znanego radiowego didżeja. Jasmine nienawidzi go z całego serca za audycję w której wyśmiewał osoby z zespołem Downa. Matt za kontrowersyjne wystąpienie w radiu zostaje zawieszony w obowiązkach, przez co zaczyna pić, awanturować się i sprawiać kłopot całej okolicy. Pewnego dnia wszystko zmienia się diametralnie, za sprawą zbiegu okoliczności Jasmine ma okazję poznać bliżej swojego sąsiada, a po pewnym czasie zaczyna coraz bardziej uczestniczyć w jego życiu. Również Matt decyduje się na bliższe poznanie sąsiadki. Niespodziewanie odkrywają że mogą być dla siebie wsparciem i zostać wspaniałymi przyjaciółmi. Czy im się to uda?

„Cuda rosną tylko tam, gdzie je zasadzisz.” *str. 385 

Jasmine prowadzi ułożone życie, praca jest dla niej wszystkim, spełnia się zawodowo i kocha to co robi. Od czasu śmierci matki zajmuje się swoją siostrą cierpiącą na zespół Downa. Heather jest całym jej światem i jako siostra zrobi wszystko by ją chronić. Ojciec w pewien sposób wycofał się z życia swojej chorej córki, więc cały obowiązek spadł na Jasmine. Mimo iż ma pewien żal do ojca, to z wielką miłością i oddaniem zajmuje się siostrą. Autorka z niesamowitą delikatnością pokazuje nam jak silna potrafi być siostrzana więź i miłość. To piękny i bardzo wzruszający obraz. Dla Jasmine siostra zawsze była najważniejsza, całkowicie wypełniała jej życie, przez co wielokrotnie zapominała o swoich potrzebach, zwłaszcza tych związanych z mężczyznami. Każdy kto nie akceptował Heather zostawał z miejsca skreślony. Utrata pracy pozwala jej na przemyślenie wszystkich spraw, na refleksje na temat swojego dotychczasowego życia i na miłość, która niespodziewanie zapuka do jej drzwi.

Matt pracuje w radiu, prowadzi audycje które wzbudzają wiele kontrowersji. Po jednej z nich zostaje zawieszony. Czeka na decyzje szefa, jednak zdaje sobie sprawę że znalazł się w beznadziejnej sytuacji. Pije, awanturuje się i nie daje spać całej okolicy, w tym swojej sąsiadce z naprzeciwka. Żona od niego odchodzi i zabiera dzieci. Wszystko zdaje się sprzeciwiać przeciwko niemu, a dodatkowo jego nastoletni syn go nienawidzi o czym daje znać na każdym możliwym kroku. Matt czuje się coraz bardziej przytłoczony problemami. Dopiero Jasmine i pewien starszy pan decydują się mu pomóc i wyciągnąć do niego dłoń. Matt choć początkowo niechętny, w końcu podejmuje się tej próby, mając świadomość że jeśli czegoś nie zrobi, straci zbyt wiele.

„Większość ludzi nie musi tak naprawdę niczego robić, żeby nas odmienić, wystarczy, że po prostu są.” *str. 412

Postacie są dopracowane w najmniejszym szczególe, co daje nam możliwość wyrobienia sobie zdania o każdym z bohaterów. Właściwie nie da się ich nie lubić. Historia Matta i Jasmine wciąga od pierwszej chwili, przez co z wielkim zapałem śledzimy przebieg wydarzeń. Dialogi poprowadzone są w dowcipny sposób, ale potrafią też wzruszyć i zmusić do refleksji. Jednak moją największą sympatię wzbudziła Heather, pomimo iż jest tutaj postacią drugoplanową, dla mnie grała pierwsze skrzypce. Cecelia Ahern pokazuje jak postrzegane są takie osoby przez społeczeństwo, wielokrotnie nieakceptowane i odrzucane, a przecież tak nie wiele trzeba by porzucić swoje uprzedzenia. 

„Kiedy cię poznałam” to świetnie napisana powieść, pokazująca nam jak niesamowite potrafi być życie i jak nieprzewidywalny potrafi być los. Jasmine nigdy by nie przypuszczała że kiedykolwiek zdecyduje się na znajomość z człowiekiem, do którego od lat czuła nienawiść. Okazuje się że po bliższym poznaniu drugiej osoby, można całkowicie zmienić nastawienie i wręcz nawiązać nić porozumienia, a początkowa niechęć może przerodzić się w coś dużo bardziej poważnego. Autorka z niezwykłą precyzją ukazuje schemat budowania przyjaźni i relacji międzyludzkich. Widzimy że pomimo wielu różnić, ludzie mogą się wspierać i sobie pomagać, jak również stać się dla siebie niezwykle bliscy. To co nas dzieli, tak naprawdę może nas łączyć.

„Teraz już rozumiem, że nigdy nie zastygamy w miejscu, nasza podróż nigdy się nie kończy, bo nigdy nie przestaniemy się rozwijać i rozkwitać: kiedy gąsienica myślała już, że świat się skończył, stała się motylem.” *str. 413 

Najnowsza powieść Cecelii Ahern wnosi wiele dobrego do naszego życia. Daje nadzieje i radość. Zachwyca i wywołuje wiele emocji, sprawia że zatrzymujemy się na chwilę by pomyśleć. „Kiedy cię poznałam” lśni niezwykłym blaskiem, to książka cudowna i niesamowita, która na długo zagości w waszych sercach. Nie wahajcie się ani chwili i koniecznie przeczytajcie tą wspaniałą książkę!

*Książka przeczytana w ramach wyzwań: 52 książki, Czytam Opasłe Tomiska

MOJA OCENA:

8 / 10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję

Business & Culture

oraz Wydawnictwu Akurat