"Trzydziesta pierwsza" Katarzyna Puzyńska

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Cykl: Lipowo (tom 3)

Data wydania: 24 lutego 2015

Liczba stron: 560

Małe miasteczka zawsze mają swoje tajemnice, zawsze znajdzie się ktoś, kto coś ukrywa. Czasami to co wydaje się złe, niekoniecznie takie jest. Zwykle każda historia kryje drugie dno. Prawda gdy już ujrzy światło dzienne często okazuje się nie do zniesienia, a zmierzenie się z nią jest wyjątkowo bolesne.

W Lipowie nastała zima. Wszyscy powoli szykują się do Świąt Bożego Narodzenia. Jednak jest jedna rzecz która nie daje mieszkańcom spokoju, za kilka dni ma wyjść na wolność morderca, który spędził piętnaście lat za kratkami. Mężczyzna został oskarżony o podpalenie domu w którym zginęły aż cztery osoby, w tym trzech policjantów i jeden cywil. Młodszy aspirant Daniel Podgórki ma szczególne powody by nienawidzić mężczyzny, zwłaszcza że podczas pożaru zginął jego ojciec. W tym samym czasie w mieście pojawia rodzeństwo ze Szwecji, które grozi jednemu z mieszkańców. Dodatkowo do Lipowa przyjeżdża naukowiec, który zamierza badać sprawę zbiorowego samobójstwa członków sekty, do którego doszło w latach 60-siątych w lesie na terenie miasteczka. Podgórski stara się zapanować nad sytuacją, jednak dzień przed Wigilią ogień wybucha na nowo. Jak się okazuje pożar zadziwiająco przypomina ten sprzed piętnastu lat.

„Trzydziesta pierwsza” to już trzeci tom opowiadający o losach mieszkańców Lipowa. Jest to również moje pierwsze spotkanie z twórczością Katarzyny Puzyńskiej. Sama nie wiem dlaczego tak długo zwlekałam, zwłaszcza że „Trzydziesta pierwsza” okazała się istnym strzałem w dziesiątkę. Dawno nie czytałam tak dobrego kryminału i to polskiej autorki. Jestem pod ogromnym wrażeniem i wciąż nie mogę ochłonąć z emocji jakie zagwarantowała mi pani Katarzyna. Książka wciąga od pierwszych stron i to tak mocno że nie sposób odłożyć jej na bok. Gdy już zaczęłam czytać, wiedziałam że przepadłam. Nic, ani nikt nie był w stanie oderwać mnie od książki. To była istna uczta dla zmysłów, niesamowity wir wrażeń i emocji, a do tego tak duża dawka napięcia że wciąż chodziłam naładowana jak bomba. I tak właśnie powinien działać na czytelnika dobry kryminał. Powinien wstrząsnąć tak mocno, żeby po przeczytaniu ciężko było dojść do siebie. Powinien zostawić przyjemny posmak, ale i niedosyt by móc sięgać po kolejne tomy i za każdym razem czuć że nam mało i chcemy więcej.

Gdy na wolność wychodzi morderca w Lipowie zaczyna wrzeć. Mieszkańcy są wrogo nastawieni do sprawcy pożaru i na każdym kroku dają mu to odczuć. Najbardziej jednak ze sprawą są powiązani miejscowi policjanci, zwłaszcza Daniel Podgórski i Paweł Kamiński, którzy w pożarze stracili ojców. Daniel stara się zachować zimną krew i nie dać by emocje wzięły nad nim górę, jednak Paweł otwarcie okazuje swoją wrogość w stosunku do mordercy. Oboje będą musieli zmierzyć się z demonami przeszłości, oraz stawić czoło prawdzie która okaże się wyjątkowo gorzka i brutalna. W międzyczasie do miasteczka przyjeżdża dwójka Szwedów i naukowiec który zamierza badać pozostałości po sekcie która kiedyś działała na terenie Lipowa. Wszystkie wątki choć na pierwszy rzut oka nie wydają się ze sobą powiązane, w końcu łączą się w jedną spójną całość, dając nam niepowtarzalną i mistrzowsko skonstruowaną powieść. Zaskakujące zakończenie jest zwieńczeniem tej niezwykłej historii, jest jak wisienka na torcie, której smak wręcz elektryzuje. Przez cały czas zastanawiałam się kto tak naprawdę jest zabójcą, czy jest to podpalacz który wychodzi na wolność po piętnastu latach odsiadki, czy może ktoś inny. Właściwie to brałam pod uwagę każdego, ale nie tego który faktycznie okazał się tym złym.

Katarzyna Puzyńska pisze z niebywałą lekkością i precyzją. Bawi się z czytelnikiem i wręcz wodzi go za nos. Mogłoby się zdawać że już znamy rozwiązanie zagadki, że już wiemy kto jest sprawcą, aż tu nagle w jednej minucie wszystko się zmienia, pojawiają się nowe fakty i podejrzani, nowe okoliczności które trzeba zbadać. I znowu zostajemy wciągnięci do gry i krok po kroku tropimy mordercę. Akcja książki pędzi na łeb i szyję, nie zwalnia ani na sekundę, tylko gna i gna, aż do samego finału, który wręcz wbija w fotel.

„Trzydziesta pierwsza” to książka wybitna, genialna i jedyna w swoim rodzaju. Katarzyna Puzyńska to mistrzyni słowa i intrygi. Mogę śmiało powiedzieć, że dla mnie to królowa polskiego kryminału. Jestem oczarowana i w pełni usatysfakcjonowana. Liczyłam na dobry kryminał, a dostałam dużo, dużo więcej. Jedno jest pewne, umrę jak nie przeczytam pozostałych książek autorki. Jeśli jeszcze nie poznaliście żadnej książki Katarzyny Puzyńskiej to koniecznie musicie to zmienić. Nie wahajcie się ani chwili, łapcie za książkę i czytajcie! Ja mogę na koniec powiedzieć tylko tyle: WOW!

*Książka bierze udział w wyzwaniach: 52 książki, Polacy nie gęsi, czyli czytajmy polską literaturę!, Czytam Opasłe Tomiska, Okładkowe Love

MOJA OCENA:

10 / 10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Autorce,

oraz Wydawnictwu Prószyński i S-ka